“ทำด้วยรัก สอนด้วยใจ”

“ทำด้วยรัก  สอนด้วยใจ”  หนิงปฏิเสธไม่ได้เลยจริง ๆ นะคะกับประโยคนี้  เพราะทั้งหนิงและคุณสามี  รู้สึกว่า Healthyning Yoga เกิดขึ้นมาเพราะสิ่งนี้จริง ๆ จุดเริ่มต้นแรก  คงเกิดจากที่หนิงได้มีโอกาสมาสัมผัสกับโยคะ  แล้วรู้สึกว่าตัวเองมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีหลายสิ่งหลายอย่างทีเดียว  เลยเกิดความคิดขึ้นมาว่า  อยากให้คนอื่น ๆ ได้มาสัมผัสสิ่งที่เราเจอด้วยจัง เรื่องความรู้ที่มีก็คิดว่าพอจะแบ่งปันให้กับผู้เริ่มต้นได้โดยไม่มีปัญหา  มั่นใจค่ะ  เลยตัดสินใจที่จะแนะนำสิ่งที่เราคิดว่าสามารถทำให้สุขภาพเราดีขึ้น  และทำให้ภาพรวมของตัวเราเองดีขึ้น

จากนั้นก็มานั่งวางแผนชีวิตกันว่า  ถ้าหนิงไม่มีลูกศิษย์มาเรียนล่ะจะทำยังไง  แต่ด้วยความที่เราตั้งใจ  ก็ได้แต่หวังว่า  หากที่ตั้งใจทำจริง ๆ สิ่งนั้นจะต้องส่งผลในอนาคตอย่างแน่นอน  ว่าแล้วก็เอาเลย  ฤกษ์ดี  โดยไม่ได้ดูดวงไรหรอกนะคะ  เอาฤกษ์ที่ตัวเองสะดวกเนี่ยแหละ  วันที่ 2 มิถุนายน 2554 ก็ได้เริ่มทำการเปิดคลาสเป็นวันแรก  ซึ่งหนิงเริ่มเปิดเพียง 2 เวลาเท่านั้น  คือ  17.30 – 18.30 และ 18.45 – 19.45  จากนั้นไม่นาน  แค่เดือนเดียวเอง  หนิงได้เปิดคลาสเช้าเพิ่มขึ้นอีก 1 คลาส  เวลา 10.00 – 11.00  เพราะหนิงจะต้องฝึกตัวเองด้วยทุกวัน  ตั้งแต่ช่วงเจ็ดโมงกว่าจนถึงเก้าโมง  และอาจจะต้องขอเวลาทานอาหารเช้าหลังจากฝึกเสร็จด้วย  เลยเปิด 3 คลาสตามที่บอกไว้   โดยสอนแค่วันจันทร์ถึงศุกร์เท่านั้น  เพราะวันเสาร์-อาทิตย์ขอเป็นเวลาของครอบครัวค่ะ  และเผื่อไว้รับงานนอกบ้างอ่ะนะ  อิอิ แต่หลังจากเปิดมาเรื่อย ๆ ก็มีคนร้องขอให้เปิดวันเสาร์-อาทิตย์ และเพิ่มรอบเช้าขึ้น ซึ่งหนิงได้เพิ่มรอบ 8.45-9.45 หลังจากเปิดครบ 2 ปีเต็มเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2556 ทำให้การฝึกของตัวเองลดลง และตัวมีวินัยในตัวเองมากขึ้นอีกเยอะเลยเพราะต้องพยายามฝึกเองให้มากขึ้น ทำให้ปัจจุบันตารางการเรียนจึงถูกเปลี่ยนแปลงมาตามภาพนี้ค่ะ นี่คือผลของการ “ทำด้วยรัก สอนด้วยใจ” คริคริ

หนิงคิดว่า  หนิงเองก็ต้องผ่านจุดเปลี่ยนอะไรมามากมายเหมือนกันนะคะ  เพราะว่าหากเราไม่ได้ “ทำด้วยรัก  สอนด้วยใจ” จริง ๆ หนิงอาจจะยังมาได้ไม่ถึงวันนี้  ขอบอกว่าเวลาที่ผ่านมา  ถึงแม้ว่าจะมีนักเรียนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เรียนกับหนิงมาตั้งแต่ต้น ๆ และมีบางส่วนเรียน ๆ หาย ๆ และอีกบางส่วนที่เรียนไม่กี่ครั้งแล้วก็ไม่มาเลย  อย่างที่หนิงเคยบอกแหละค่ะว่า  การฝึกโยคะมีหลากหลายรูปแบบ  กว่าจะหารูปแบบที่เหมาะได้  กว่าจะหาเวลา  พร้อมกับความพร้อมในหลาย ๆ ด้านของเราและครอบครัง  ซึ่งก็เป็นอุปสรรคมากมาย  ยังต้องมาดูกันอีกว่ารูปแบบการฝึกระหว่างครูกะนักเรียนจะเข้ากันได้หรือเปล่า  ทำให้หนิงเองก็อาจจะไม่สามารถตอบสนองความต้องการของลูกศิษย์หลายๆ คนได้  อีกทั้งหนิงเองก็ยอมรับนะคะว่าหนิงไม่ใช่คนที่เข้มงวดหรือมีกฎกติกาอะไรมากมาย  ซึ่งอาจจะทำให้นักเรียนบางกลุ่มไม่ชอบได้เหมือนกัน  มิหนำซ้ำ  บางคนอาจจะคาดหวังกับการเข้ามาเรียนในครั้งแรกว่าจะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้  แต่หนิงก็ไม่ได้เป็นแบบที่เขาคาดหวัง  อิอิ  ซึ่งหนิงก็มองว่าเป็นเรื่องปกติค่ะ  ไม่ได้รู้สึกไม่ดี  โกรธ  หรือเครียดกับสิ่งนั้นเท่าไหร่  เพราะได้แต่คิดว่า  สิ่งที่หนิงทำทั้งหมดหนิงได้ทำด้วยรัก  สอนด้วยใจจริง ๆ  หากเราตั้งใจทำดีที่สุดแล้ว  เราก็ต้องยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น  ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม  และที่สำคัญหนิงยังมีลูกศิษย์อีกหลายคนที่เขารู้สึกดี  และยังช่วงกันแนะนำเพื่อน ๆ ให้มาเรียนกันเพิ่มอีก  ซึ่งมันก็เป็นการยืนยันอีกอย่างนะคะว่า  หากเราสอนไม่ดี  การบอกต่อก็คงไม่เกิดขึ้นแน่นอนค่ะ  อีกทั้งเวลาที่มีนักเรียนมาบอกว่าเขารู้สึกว่าเขาดีขึ้น  เรางี้เป็นปลื้มมาก  มันสุขจริง ๆ ค่ะ  เนี่ยแหละค่ะ  สิ่งที่หนิง “ทำด้วยรัก  สอนด้วยใจ”