ทางสายกลาง

ช่วงนี้ยุ่ง ๆ กับงาน  เลยไม่ค่อยได้ไปฝึกโยคะเท่าไหร่  มีเรื่อง  มีปัญหามากมายที่ต้องคิด  จนบางครั้งรู้สึกว่าตัวเองตึงเกินไปหรือเปล่ากับทางทำงาน  หรือการใช้ชีวิต  บางครั้งเราเลือกที่จะใช้วิธีนี้เพราะความเข้าใจไปเองว่าเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น  แต่มันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดูจะรุนแรงหรือตึงเกินไป  ทั้ง ๆ ที่ถ้าเราผ่อนลงมาบ้าง  เหตุการณ์มันอาจจะดีกว่านี้  กับความรู้สึกของคนรอบข้าง

“ยิ่งสูงยิ่งหนาว”  มันคำที่ใช้เปรียบเทียบซึ่งมักจะได้ยินกับบ่อย ๆ จึงต้องมีการเตรียมพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ  กับสิ่งที่เราจะเจอ

บางครั้งหนิงรู้สึกหนักกับสิ่งที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน  โดยเฉพาะงานทางด้าน HR. ซึ่งการกำหนดกฎเกณฑ์  ระเบียบต่าง ๆ มันมีผลกับทุก ๆ คนในองค์กร  หากเขาเข้าใจว่านั่นคือหน้าที่การทำงานมันเป็นบทบาทนึงที่เราต้องเป็นต้องทำก็ดีไป  แต่ส่วนใหญ่แล้วทุกคนมีอารมณ์มีความรู้สึกมีความคิด  โดยเฉพาะเรื่องที่มีผลกับตัวเองยิ่งทำให้รู้สึกมากกว่าปกติจนลืมไป  คิดว่าเราแกล้งเขา  มันกลายเป็นเรื่องส่วนตัวกันไป  (แต่หนิงอาจจะคิดมากตรงจุดนี้เองก็เป็นไปได้)

ในบทบาทของ HR. ส่วนนี้ด้วยมั่ง  ที่ทำให้เหมือนกับเราเองจะตัดสินใจทำอะไรลงไป  ก็ไม่ค่อยอยากให้มีปัญหาตามมาว่า  ไปเข้มงวดกับส่วนอื่น  แล้วทำไมส่วนที่ตัวเองดูแลจึงปล่อยปละละเลย  อะไรต่าง ๆ นา ๆ มันจึงทำให้เกิดปัญหาขึ้นมา  เราอาจจะตึงกับในส่วนที่เราดูแลมากเกินไปจนทำให้ลูกน้องเราเดือดร้อนหรือเปล่า

ในวันนี้หนิงอาจจะได้ข้อคิดบางอย่างเพิ่มขึ้นในการดูแลจิตใจคนรอบข้าง  เพราะบางครั้งเรามัวแต่ดูกฎเกณฑ์จนลืมนึกถึงจิตใจเขาเหมือนกัน…

ไม่รู้ว่าจะต้องแบกอีกนานแค่ไหน…อิอิ