กลิ่นกาย….

ต่อเนื่องหลังจากเรื่อง “เหงื่อ” เข้ากันดี อิอิ เลยขอพูดถึงเรื่อง “กลิ่น” ที่อาจจะเกิดขึ้นจากเหงื่อที่ออกนะคะ แหะแหะ พอพูดถึงจุดนี้หลายคนคงจะนึกภาพหรือเรียกว่าสภาพ (น่าจะเห็นภาพกว่า) ตัวเองออกนะคะ ว่ามันเป็นยังไง 5555 แต่ละคน คงจะต่างคนต่างกลิ่นกันไป ก็มันเป็นฟีโรโมนของแต่ละคนนี่นาอย่าได้แคร์ค่ะ

ช่วงแรก ๆ หนิงว่าเกือบทุกคนนะคะ ที่จะรู้สึกว่ากลิ่นเหงื่อตัวเอง “เหม็น” ไม่แน่ใจนะคะว่าคนอื่นจะรับรู้กลิ่นตัวเองไม๊ แต่หนิงว่าของหนิงชัดมากอ่ะ อายเหมือนกันนะคะ เพราะรู้สึกว่ามันแรงใช่ย่อยเลย แต่หนิงก็รู้สึกว่ากลิ่นมันค่อย ๆ จางลงไป พอ ๆ กับรสของเหงื่อเหมือนกันนะคะ แรก ๆ ก็เหงื่อเค็ม ช่วงหลัง ๆ ก็เหมือนจะจืดลง กลิ่นก็เหมือนกันเลยค่ะ แรก ๆ แรงมากไม่ค่อยกล้านั่งใกล้ใครเลยอ่ะตอนที่ยังไม่ได้ล้างตัว

ครูและพี่บางท่านเคยบอกว่า แรก ๆ เหงื่อเราอาจจะยังไม่บริสุทธิ์พอ ทำให้กลิ่นแรง และอาจจะบวกกับการทานอาหารที่เราทานเนื้อสัตว์ในปริมาณที่มากอยู่ทำให้กลิ่นสาบรุนแรง ถ้าไม่อยากให้กลิ่นแรงก็พยายามออกเหงื่อบ่อย ๆ ดื่มน้ำให้มาก และลดการทานปริมาณเนื้อสัตว์ลง หนิงไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกันจริงหรือเปล่านะคะ แต่สำหรับหนิงเองก็คิดว่าเป็นเช่นนั้นค่ะ ต้องลอง ต้องลองกันนะคะ

เมื่อมีกลิ่นแล้ว จึงทำให้หลายคนกังวล ตัวหนิงเองก็เคยเป็นนะคะ เคยคิดที่จะหาสเปรย์หรือโรลออนเพื่อมาดับกลิ่น เพราะเกรงใจผู้ฝึกอ่ะค่ะ บางที่สอนเกือบตลอดก็คงมีบ้าง แต่หนิงก็รู้ดีว่า บางครั้งการเลือกกลิ่นของเครื่องหอมต่าง ๆ คงมีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบ ก็เราใช้แล้วไปอยู่ใกล้คนที่ไม่ชอบเขาก็คงรู้สึกแย่พอ ๆ กับกลิ่นเหงื่อเรานั่นแหละ งั้นไม่ใช่ดีกว่า (ไม่เปลือง 55555) แต่หนิงก็ยังสังเกตุว่า ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกหรือผู้สอน ก็น่าจะยังกังวลกับ “กลิ่นกาย” ตัวเอง จึงใช้เครื่องหอมช่วยไม่ว่าจะเป็นก่อนหรือหลังฝึก หนิงว่าเรายอมให้มันเป็นไปตามธรรมชาติน่าจะดีเหมือนกันนะคะ เพราะบางทีเวลากลิ่นเครื่องหอมมันรวมกับกลิ่นเฉพาะตัวแล้ว มันเพี้ยนออกกลิ่นอื่นได้อ่ะ อิอิ…. แถมส่วนใหญ่เป็นกลิ่นสังเคราะห์มีเคมีเข้าตัวอีก เราอยู่แบบธรรมชาติกันดีกว่านะคะ จริง ๆ นะ หนิงไม่เคยรังเกียจกลิ่นนักเรียนเลย ยอมรับว่าได้กลิ่นนะคะ (ไม่อยากโกหกอ่ะ) แต่ก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ เชื่อเหอะ เพื่อสุขภาพที่ดีของเราในอนาคตค่ะ

ว่าแล้วก็อย่างน้อยช่วงที่เราฝึก เรางดใช้เครื่องหอมกันดีกว่านะคะ …. ตัวเธอ